28 februari 2012

Flow dinsdag

Vandaag een reistip op de kalender. Je moet er wel een stuk voor rijden of vliegen! Via de website van Quinta de Regaleira kun je vast een voorproefje krijgen.


Met dank aan Flow!

23 februari 2012

Familie

Al surfend over het web kwam ik vorige week ineens mijn overgrootvader tegen. Zijn naam en die van zijn vrouw staan op een genealogiesite, met de generaties die voor hem kwamen. Toen ik mijn vader hierover mailde, stuurde hij me wat foto's en informatie toe.

Als klein meisje heb ik mijn overopa wel eens ontmoet. Mijn overoma is overleden in het jaar dat ik geboren ben. Tijdens de laatste ontmoeting met opa is een foto genomen van mij en mijn zusjes met opa. Wij vertrokken vlak daarna met onze ouders naar Zuid Afrika. Mijn vader herinnert zich dat opa het maar niks vond dat we zo ver weg gingen. Een zus van mijn vader woonde toen al in Zuid Afrika en volgens opa zou zij 'wel heel blij zijn met ons'. Dat bleek ook te kloppen: we hebben in de jaren dat we daar woonden heel veel beleefd met oom, tante, nichten en neef.

Overopa Willem Cornelis overleed toen wij ruim een jaar overzee woonden. Mijn opa en oma Z. waren bij ons op bezoek. De boodschap kwam per telegram! Vliegen was toen nog een hele onderneming en mijn grootouders konden waarschijnlijk niet op tijd terug zijn voor de begrafenis. Dit was ook hun eerste grote reis, die nog maar net begonnen was. Ze besloten bij ons te blijven. Mijn opa had bewust afscheid genomen van zijn vader voor ze vertrokken.

Heel bijzonder vind ik het, om na zoveel jaar en op zo'n andere manier, iets terug te vinden van mijn voorouders. De zwart-wit foto's die mijn vader stuurde, kende ik niet. Ik weet nog wel dat de foto met mijn zusjes en opa gemaakt werd. We waren verbaasd toen hij zijn hoed afzette. Onder de hoed was zijn hoofd wit!

Onderstaand een kleine collage van Willem Cornelis, Geertje, de grafsteen op hun graf en drie kleine meisjes Z. Het graf bestaat nog steeds. Het grappige is dat ik familieleden herken in het echtpaar dat al zo lang niet meer is.


21 februari 2012

Flow dinsdag

Vandaag een tip voor het huishouden. Eentje die ik misschien zelf ook maar eens ga opvolgen. Hoewel... De kasten zijn zo hoog, wie ziet dat nou? ;-)


Met dank aan Flow!

14 februari 2012

Flow dinsdag

Vandaag op de Flow-kalender het oudst bekende gedicht uit de Nederlandse literatuur. Ik weet nog dat we dit leerden, ik geloof in 2 of 3 VWO bij Theo v.d. Wetering, onze leraar Nederlands. Hij schreef en schrijft nog steeds: gedichten, jeugdboeken, reisverhalen. Zijn eerste gedichtenbundel verscheen toen hij ons les gaf en we mochten het op onze leeslijst zetten. Ik begreep maar weinig van poëzie, het is nog steeds niet favoriet, maar ik kan er meer van genieten dan toen. Ik weet niet of het bundeltje nog altijd in onze boekenkast staat. Wel weet ik dat zijn enthousiasme voor literatuur me altijd is bijgebleven. Onderstaand gedicht herinnert me daar ook weer aan.


Met dank aan Flow!

10 februari 2012

Noem mijn naam

Vanochtend heb ik een indrukwekkende tentoonstelling bekeken. Nee, geen schilderijen of beeldhouwwerken van bekende kunstenaars, maar duizenden gezichten van kinderen die de Tweede Wereldoorlog niet hebben overleefd. In het Stadsarchief staat een tafel van 70m in vier delen, waarop zo'n 2900 teruggevonden foto's van vermoorde Joodse, Roma en Sinti kinderen te zien zijn. Op iedere foto staat een naam, geboorte- en sterfdatum en laatst bekende adres. De foto's zijn gerangschikt per transport van Westerbork naar de vernietigingskampen. Het zijn pasfoto's, familiefoto's, schoolfoto's, foto's van feestjes, uitjes of bruiloften. Foto's uit het dagelijkse leven!

De kinderen kwamen uit allerlei plaatsen door heel Nederland. Een grote groep van hen woonde in Amsterdam, in straten waar ik nog steeds regelmatig kom. Zelfs uit de straat waar ik ooit gewoond heb, vond ik een foto. Ik ken de geschiedenis natuurlijk wel en heb vaker foto's gezien van razzia's, trams vol mensen op weg naar de Hollandsche Schouwburg, Amsterdammers met een ster op hun kleding. Ook wist ik dat er in mijn oude buurt veel Joden hebben gewoond. Al kijkend naar de foto's realiseerde ik me dat een aantal van hen mijn buurtgenoten hadden kunnen zijn of op dezelfde trap hadden kunnen wonen. Als alles anders was gelopen, als de oorlog hen niet had overvallen.

Hele families zijn niet teruggekomen. Soms had een kind geluk en werd het elders ondergebracht. Alleen om later te ontdekken dat ze vader, moeder, broers, zussen en andere familieleden nooit meer zouden zien. Deze tentoonstelling geeft naam en gezicht aan de kinderen die vermoord werden. Zolang je naam genoemd wordt, ben je niet verdwenen. Een indrukwekkend eerbetoon.


4 februari 2012

Op een mooie winterdag

Een bekend spreekwoord luidt: 'De ochtendstond heeft goud in de mond'. Het betekent dat je meer werk kan verrichten als je vroeg begint. Ik roep het zelf altijd als het ochtendzonnetje de wereld in een gouden licht zet.

Voor mij stond er vandaag niet zo veel op het programma, maar vaste prik op zaterdagochtend is boodschappen doen. Dat doe ik altijd met de auto, maar mijn lief geniet van een skivakantie (met auto) en dus moest ik improviseren. Na de sneeuwbui van gisteren waren de fietspaden hier in de buurt nog lang niet schoon, dus ik besloot lopend het hoognodige te halen. Het zag er buiten prachtig uit: de zon begon de mist te verdrijven en de bomen en struiken waren versierd met ijskristallen. Koning Winter liet zich van zijn mooiste kant zien!

Terug uit de winkel kon ik niet anders dan weer naar buiten, dit keer met fototoestel. Onderstaand een paar collages van de resultaten. Van mij mag het vannacht weer zo vriezen, dan loop ik morgenochtend ook weer heel blij een rondje!